Home / Ειδήσεις / Kερδίζουν έδαφος ευθανασία και υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ευρώπη

Kερδίζουν έδαφος ευθανασία και υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ευρώπη

Σπάνια όμως ως επιλογή

Η ευθανασία και η ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία νομιμοποιούνται σταδιακά στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Καναδά, αλλά ακόμη παραμένουν σπάνιες, σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο JAMA.

Επί του παρόντος, η ευθανασία ή η ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμες πράξεις στην Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Κολομβία και τον Καναδά (στο Κεμπεκ από το 2014 και στην υπόλοιπη χώρα από φέτος τον Ιούνιο). Επίσης, νόμιμες θεωρούνται και στις ΗΠΑ, στις Πολιτείες Όρεγκον, Ουάσινγκτον, Μοντάνα, Βερμόντ και Καλιφόρνια.

Πάνω από το 70% των θανάτων συνέπεια των δύο προαναφερόμενων τρόπων αφορούν καρκινοπαθείς.

Αν και η ευθανασία συνεχίζει να προκαλεί έριδες, όλο και περισσότερες χώρες εξετάζουν τη νομιμοποίησή της, υπό προϋποθέσεις.

Στην περίπτωση της ευθανασίας, ο γιατρός χορηγεί στον ασθενή το κατάλληλο συνδυασμό φαρμακευτικών ουσιών που έχουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο, ενώ στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία το φαρμακευτικό κοκτέιλ συνταγογραφείται από γιατρό αλλά τα λαμβάνει μόνο του το άτομο.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, με επικεφαλής τον Εζεκιήλ Εμάνουελ, επικεφαλής του Τμήματος Ιατρικής Ηθικής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου, αξιολόγησαν τα διαθέσιμα στοιχεία και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, η κοινή γνώμη στη Δυτική Ευρώπη εμφανίζει αυξανόμενη υποστήριξη σε αυτές τις πρακτικές, ενώ το αντίθετο συμβαίνει στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Οι επιστήμονες αναφέρουν πως έχει παρατηρηθεί ότι όπου και όποτε μειώνεται το θρησκευτικό αίσθημα, η υποστήριξη στην ευθανασία αυξάνεται, ενώ ισχύει και το αντίστροφο.

Σε χώρες, όπως η Ολλανδία και το Βέλγιο, το 50% έως 60% των γιατρών δηλώνουν ότι έχουν δεχθεί αιτήματα για ευθανασία ή για υποβοηθούμενη αυτοκτονία.

Σε όσες χώρες ή πολιτείες η ευθανασία ή η ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμες, το 0,3% έως 4,6% των θανάτων λαμβάνουν χώρα με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, όπου αυτές οι πρακτικές νομιμοποιούνται, καταγράφεται αμέσως αύξηση των σχετικών θανάτων.

Ο μέσος άνθρωπος που επιλέγει αυτήν τη λύση είναι λευκός, ηλικιωμένος και μορφωμένος. Ο σωματικός πόνος δεν αναφέρεται ως το βασικό κίνητρο του ασθενούς. Τα κύρια κίνητρα για την επιλογή αυτού του τρόπου θανάτου φαίνεται πως είναι ψυχολογικοί λόγοι, ο φόβος απώλειας της αυτονομίας, η αδυναμία απόλαυσης της καθημερινής ζωής και άλλες μορφές στρες.

Οι ερευνητές εκτιμούν, επίσης, ότι οι περιπτώσεις ανθρώπων που έδωσαν τέλος στη ζωή τους, χωρίς κάτι τέτοιο να δικαιολογείται απολύτως (π.χ. είχαν άνοια), αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος του συνόλου.

Πάντως, η μελέτη εντοπίζει και περιστατικά προβληματικών υποβοηθούμενων αυτοκτονιών, όπου ο ασθενής δεν πέθανε ή ξύπνησε από το κώμα, αλλά είναι δύσκολο να προσδιορισθεί πόσο συχνά συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

About Kostas Athanasoulis