Η Αιμιλία Τσουλφά είναι στην Πορτογαλία και στα 47 της προπονείται, προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Σ΄ αυτό που την ξέρουμε, σ΄ αυτό που την εκτόξευσε στην κορυφή: Στα «470», του χρυσού μεταλλίου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Αιμιλία Τσουλφά-Σοφία Μπεκατώρου, Σοφία Μπεκατώρου-Αιμιλία Τσουλφά, το δίδυμο με το δάφνινο στεφάνι στα κεφάλια και την ελληνική σημαία στα χέρια.
Τότε που όλα ήταν λαμπρά, φωτεινά και διάφανα. Δεν ήξερε η Αιμιλία, δεν είχε υποψιαστεί, δεν είχε μοιραστεί το φριχτό μυστικό της συναθλήτριάς της, που χρόνια και χρόνια έθαβε μέσα της. Δεν ήξερε τι έγινε εκείνο το βράδυ που η Σοφία γύρισε αργά στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, και ίσως μες στον ύπνο της την άκουσε να αλλάζει ρούχα και να κάνει ντους. Τα έμαθε και αυτή τώρα, όπως όλοι μας. Αυτό είναι τρομερό και ζόρικο.
Λέγαμε λοιπόν ότι η Αιμιλία είναι πλήρωμα με την 20χρονη Αριάδνη Σπανάκη στα 470 και διεκδικεί την εσωτερική πρόκριση για Τόκιο-καθώς η χώρα μας έχει το εισιτήριο για την κορυφαία διοργάνωση- στο παγκόσμιο της Πορτογαλίας, τον Μάρτιο. Εκεί προπονείται τώρα κι εκεί τα’ μαθε όλα. Και η Αιμιλία Τσουλφά, η ολυμπιονίκης, η μητέρα τριών κοριτσιών έμεινε άναυδη, έπαθε σοκ και θαύμασε τόσο πολύ περισσότερο την συναθλήτριά της! Αυτή που τότε γύρισε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, άλλαξε ρούχα και μπήκε στο ντους χωρίς να πει λέξη…
Αιμιλία, μιλήσατε με τη Σοφία μετά την δημοσιοποίηση της καταγγελίας;
«Ναι, μιλήσαμε, βέβαια. Κι εγώ σοκαρίστηκα, γιατί δεν είχα αντιληφθεί, δεν το γνώριζα το γεγονός. ‘Όπως ανέφερε στην καταγγελία της και η Σοφία, δεν είχε μιλήσει όλα αυτά τα χρόνια, το είχε κρατήσει μέσα της.»
Τι είπατε στο τηλέφωνο;
«’Ήταν σοκαριστικό, γιατί μπορεί να ακούγονται μέσα στον αθλητισμό τέτοια περιστατικά, αλλά όταν συμβαίνει τόσο κοντά σου και δεν έχεις αντιληφθεί και συνδυάζοντας φυσικά όλα τα πράγματα… για εμένα ήταν ένα μεγάλο σοκ.»
Συνέβη πριν το 2000, σε μια προετοιμασία. Αναφέρει η Σοφία «Γύρισα στο δωμάτιό μου, η συναθλήτριά μου κοιμόταν ανυποψίαστη». Δεν κατάλαβες κάτι διαφορετικό;
«’Όχι, δεν κατάλαβα κάτι και δεν θυμάμαι και πότε ακριβώς ήταν, δεν είχα παρατηρήσει κάτι το οποίο να μου προξενήσει εντύπωση.»
Καμία αλλαγή στη συμπεριφορά της;
«’Όχι, κάτι που να με παραξενέψει, κάτι που να με κάνει να σκεφτώ «κάτι έγινε» να καταλάβω κάτι στην ατμόσφαιρα και στον τρόπο που είμασταν μαζί.»
Την θαυμάζεις για την αυτοκυριαρχία της, την θαυμάζεις που κρατήθηκε ψύχραιμη;
«Φυσικά και θεωρώ ότι όλο αυτό που συνέβη, αυτό που η Σοφία κατάφερε είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Κατάφερε, μέσα από μια τόσο τραυματική εμπειρία, να την μετατρέψει σε δύναμη και της βγήκε όλη αυτή η δύναμη μες στη θάλασσα και γι’ αυτό καταφέραμε μετά και είχαμε τόσες επιτυχίες. Το να έχεις μια τόσο τραυματική εμπειρία και να καταφέρεις να παραμείνεις δυνατός… Πάντα η Σοφία ήταν θαρραλέα και αγωνίστρια και γι’ ακόμη μια φορά το αποδεικνύει. Τη θαυμάζω και τη στηρίζω.»
Ρωτάω δειλά, δεν ξέρω καν αν πρέπει… μπορεί αυτό το φοβερό περιστατικό να αποτέλεσε κίνητρο για επιτυχίες και θριάμβους;
«Δεν μπορώ να το ξέρω αυτό, αλλά σίγουρα η Σοφία, απ΄ όλες τις δυσκολίες που έχουμε αντιμετωπίσει γενικά στη θάλασσα και στους αγώνες, είναι μαχήτρια, παλεύει και προσπαθεί να βγαίνει νικήτρια.»
Εσύ Αιμιλία, έχεις βιώσει κάποιου είδους παρενόχληση στον αθλητισμό;
«Προσωπικά όχι, δεν έχω παρενοχληθεί.»
Σκέφτεσαι πλέον υπό ένα διαφορετικό πρίσμα τους ανθρώπους της ηγεσία της ιστιοπλοϊκής ομοσπονδίας; Ποιοι άνθρωποι κατείχαν αξιώματα;
«Απ΄ τη στιγμή που το θέμα έχει πάρει τη νομική οδό και μάλιστα με γρήγορες διαδικασίες θεωρώ ότι-και αυτό είναι πολύ σημαντικό- αναγνωρίστηκε η καταγγελία και προχωράει για να υπάρξει μια δικαίωση σε όλη αυτή την κατάσταση… Θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα πλέον και από αυτά που έχουμε ακούσει και μέσα στην ομοσπονδία.»
Έπρεπε να μιλήσει αμέσως μετά την κακοποίηση η Σοφία;
«Το πρέπει είναι δύσκολο. Με την έννοια… μακάρι να έχουμε όλοι την ψυχική δύναμη, γιατί όταν έχεις ζήσει μια τραυματική εμπειρία είναι δύσκολο να μπορέσεις να το βγάλεις από μέσα σου και να το εξομολογηθείς. Μακάρι, ναι, όσοι έχουν υποστεί τέτοιου είδους κακοποίηση να μπορούν να μιλήσουν. Απλά αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο και θέλει πάρα πολύ δύναμη και θάρρος να μπορέσεις να αντιδράσεις. ‘Έχοντας βιώσει μια τέτοια εμπειρία που την κουβαλάς για όλη σου τη ζωή πρέπει να μαθαίνεις να τη διαχειρίζεσαι. Είναι όπως ένας θάνατος. Θα κουβαλάς πάντα μέσα σου μια τέτοια τραυματική εμπειρία. Και πρέπει να μπορέσεις να το διαχειριστείς και να μπορέσεις να το βγάλεις από μέσα σου. Θέλω να πω όμως ότι, ποτέ δεν είναι αργά για να βγει μια αλήθεια και ποτέ δεν είναι αργά για τα επόμενα εν δυνάμει θύματα τέτοιων καταστάσεων.»
Εάν είχε συμβεί σε εσένα αυτό το συμβάν θα μιλούσες αμέσως;
«Δεν ξέρω πώς θα το διαχειριζόμουν, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, δεν μπορώ να το φανταστώ, δεν ξέρω πώς θα το είχα διαχειριστεί. Τώρα είμαστε και σε μια ηλικία,… όπως μιλάμε αυτήν την στιγμή, είμαι μητέρα τριών κοριτσιών, προφανώς και το βλέπω διαφορετικά και θα το έβλεπα διαφορετικά όταν ήμουν 20-21 ετών. Είναι άλλος ο τρόπος σκέψης.»
Η Σοφία είπε ότι τότε σκέφτηκε και στάθμισε πολλά. Ισορροπίες στο άθλημα, αντιδράσεις ανθρώπων, μήπως οι γονείς της την «έκοβαν» απ΄ την ιστιοπλοΐα...
«Ναι, είναι αυτή η ένοχη σιωπή, είναι πολλά τα συναισθήματα που εκείνη την ώρα μπορεί να νιώθεις. Μπορεί να έχεις ενοχές, μπορεί να έχεις τύψεις, μπορεί να φοβάσαι ακριβώς για το ποια θα είναι τα επακόλουθα και οι συνέπειες. Και ξαναλέω πρέπει να δώσουμε βάση στο ότι συνέβη ότι σε πολύ νεαρή ηλικία, οπότε δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο όλο αυτό.»
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στην δεκαπεντάχρονη κόρη σου και σου το έλεγε, τι θα έκανες;
«Σαν μάνα, προφανώς δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη. Σαν γονιός κάνεις τα πάντα για να προφυλάξεις το παιδί σου για να κάνεις οτιδήποτε χρειάζεται για να αντιδράσεις και να ακολουθήσει η ιστορία το δρόμο της δικαιοσύνης.»
Θα την έκοβες απ΄ τον αθλητισμό;
«Δε νομίζω ότι θα την έκοβα. Θεωρώ ότι σε πολλούς χώρους -και όπως έχουμε ακούσει- συμβαίνουν τέτοια πράγματα, σε όλους τους χώρους δηλαδή. Αλλά βέβαια στα μάτια ενός παιδιού όταν το βιώνει αυτό, το λένε οι ψυχολόγοι και οι ειδικοί, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί. Μακάρι να φτάσουν τα παιδιά να το εκμυστηρευτούν στους γονείς τους. Γιατί δυστυχώς έχουν ενοχές και δεν μιλάνε. Γι’ αυτό και η στάση της Σοφίας και με το κύρος που έχει –και είναι πολύ σημαντικό να το πούμε αυτό- δίνει θάρρος και σε άλλα παιδιά και σε οποιονδήποτε, να μπορέσει να μιλήσει. Να μην είναι αυτή η ενοχική σιωπή. Είναι πάρα πολύ σημαντικό μήνυμα.
Μ’ αυτήν την δημοσιοποίηση θα το… «ξανασκεφτούν» όλοι αυτοί οι αχρείοι πριν ξανακάνουν κάτι παρόμοιο;
«Προφανώς και απ΄ ό, τι βλέπω και από τα μηνύματα συμπαράστασης και στήριξης προς τη Σοφία φαίνεται ότι η κοινωνία αρχίζει να σπάει τη σιωπή, να μην είναι πια το θύμα το «υπαίτιο». Γιατί είναι κι αυτό ένα θέμα. Το πώς αισθάνεται και πώς θα αντιμετωπιστεί το θύμα αργότερα από την κοινωνία. Αν μπορέσουμε και ελαφρύνουμε το συναίσθημα που θα νιώσει ένα θύμα, τότε θα μπορέσει να μιλήσει. Τότε θα υπάρξει γενικότερη κατακραυγή δεν θα είναι ένα κρυφό μυστικό.»
