Μερικές σκέψεις για μια από τις κρισιμότερες στιγμές για το μέλλον της Ελλάδας
Υπάρχει Ελπίδα. Έτσι καταφατικά πρέπει να διατυπώνεται αυτή η φράση. Έτσι καταφατικά και χωρίς ερωτηματικά πρέπει να διατυπώνεται αυτή η πρόταση για ελπίδα όταν ο σκοπός όλων μας είναι η σωτηρία. Είμαστε όλοι άνθρωποι και όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα σε αυτή τη ζωή. Σε τόσο οριακές καταστάσεις που ζούμε πλέον η μόνη ελπίδα είναι ο λαός να είναι ενωμένος, όχι να διχάζεται και να χωρίζεται σε στρατόπεδα και στη συνέχεια να αλληλοσφάζεται ο ένας με τον άλλον. Είναι δείγμα ανωριμότητας ενός λαού να διοργανώνει διαφορετικές συγκεντρώσεις τη στιγμή που ο κίνδυνος είναι ο ίδιος για όλους και μας αφορά όλους. Ας πάψουμε επιτέλους να συμπεριφερόμαστε με βάση τους πολιτικούς χρωματισμούς, ας πάψουμε να χωριζόμαστε στις δύσκολες στιγμές σε στρατόπεδα.
Ο κίνδυνος μάς αφορά όλους, δεξιούς και αριστερούς, άντρες, γυναίκες, παιδιά. Και θα σταθώ στη λέξη ‘παιδιά’. Όλοι εσείς οι πολιτικοί και όλοι εσείς που ασκείτε απίστευτη τρομοκρατία όλες αυτές τις ημέρες για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, σκεφτείτε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα στην Ελλάδα και τα παιδιά που γεννιούνται τώρα και θα γεννηθούν στη συνέχεια θέλουν να γνωρίσουν ένα ειρηνικό πρόσωπο και όχι ένα πολεμικό.Δώστε λίγη ελπίδα σε αυτά τα παιδιά τουλάχιστον και αφήστε και εμάς που πλέον δεν είμαστε παιδιά να ζήσουμε και να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Τίποτα δεν τελείωσε, τώρα αρχίζουν όλα. Υπάρχει ακόμα Ελπίδα και θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που συνειδητοποιούν πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη ύπαρξη.
